Wat is het fijn om lekker thuis te zijn in het weekend, om weinig te moeten, om ruimte te ervaren. Om rust en stilte te verwelkomen, om mijn weekend zo in te richten als ik het prettig vind. Om weg te dromen en mezelf dat ook toe te staan.
Het huisje op bovenstaande afbeelding maakt mij nieuwsgierig. Mijn gedachten dwalen even af naar dat andere leven, het leven dat ook mogelijk is en dat misschien wel op mij wacht om geleefd te worden. Ik denk aan een meer, aan bergdorpjes, aan lange wandelingen die nooit vervelen. Aan schrijven in een kamer vol boeken en planten. Aan vegan bananenbrood en verse muntthee tijdens de pauze. Ik denk aan vrijheid.
Dromen is waardevol en ik ben blij dat ik mezelf de ruimte geef om dat te doen. Dat ik mij niet meer neerleg bij de zogenaamde ´realiteit´ en steeds vaker doe wat ik oorspronkelijk zo graag deed: wegzinken in gedachten, wegdromen naar andere plekken, aandacht besteden aan wat er ook zou kunnen zijn. En dat is nu juist zo fijn aan afzondering, dat dat ook echt mogelijk is omdat ik niet de hele tijd voor iedereen hoef aan te staan.
Ik kies zelf waar ik mijn aandacht op richt. Even geen externe eisen, oordelen en verwachtingen, maar alleen de stilte en ik. We redden het wel samen, geloof ik.
Groene Dromer 